Kadınlar Sonbahar

Kadınlar Sonbahar 

kadınlar sonbahar yapraklarını dökmeye başlar 
titrek dudaklarında sarışın bir keder 
nabız kaybolur kan susar dolaşım yavaşlar 
sisli bir nebuloz gökte yazılmamış şiirler 

dargın sevgililer yalnızlıklarına uzaklaşıyor 

anlaşılmaz çocukluğun ortaokullarından ders zilleri 
kilitli defterlerde kurutulmuş menekşeler
tehlikeli yolculukların kanat çırpan mendilleri
sazdan saza azalan hicranlı köçekçeler

dünkü delikanlıları yaşlılığa taşıyor

eylül şehirleri yağmurlu gürültülerle alır yerlerini
deniz kahvelerinde son kadehlerde bulutlar birikir
ılık bir aydınlıkla yıkayıp yorgun ellerini
görgülü ihtiyarlar bir bir ortalıktan çekilir

yaşlandıkça insan dünya başkalaşıyor

-Attilâ İlhan