Gün gelir uyanırsın bir sabaha ama
Derin bir uykuda gibisindir hala
Kara bir bulut kaplamıştır sanki yeryüzünü
Gürül gürül aksa da musluklardan su
Suda,havada vicdansızlık kokusu
Yüreğinde o kokunun korkusu
Yıkamak istemezsin elini yüzünü
Ne açlık umrundadır ne de kahvaltı
Kaldırırsın başını, tepende vurgun yemiş gibi bir gökyüzü
Eğersin başını, viraneye dönüşmüş gibi gökyüzünün altı
Ellerin senin değildir,gözlerin senin değildir
En kötüsü de yüreğin senin değildir artık
Bakarsın ki sahip olduğunu sandığın her şeyde
Dikiş tutmaz kocaman bir yırtık
Ve bir şiirin sonunda ağlarken bulursun gözlerini
Öyle bir haldesindir ki hevesin yoktur,sevesin yoktur
Ne hayatı ne de kendini.
İhsan Turhan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder