Artık anlam veremiyorum,
Sabretmekten yoruldum.
Çok yoruldum..
Yaşıyor olmaktan,
Uyanmaktan her sabaha,
Her günü biraz daha eksik,
biraz daha yorgun, biraz daha ağrılı bitirmekten..
İyi şeyler olacak umudunu taşımaktan göğsümde.
Umudumdan yoruldum.
Biraz sarhoş olsam demekten, biraz unutsam, biraz uyusam..
Sonsuza dek uyusam !
Damarlarımın arasında dolanıyor tükenmişliğim sivri bir neşter gibi..
Kefensiz cesetlerin kimsesizliği batıyor kaburgalarıma.
Sahipsiz bir it gibi koşuyorum.
Bilemiyorum nereye gideceğimi,
Kime sarılıp, kime saldıracağımı.
Bana vurduklarını unutamıyorum !
Vurulmuşluğumun her yere varıyor benimle, doğum lekesi gibi.
Vurulmuşluğum ve ölmemişliğim kahrediyor beni.
Tanrı'ya bir beyefendi gibi davrandığım zamanlarda bile
umursamıyor
içimden geçirip huzurana gönderdiklerimi,
Dualarımı, dileklerimi ve bu lanet tükenmişliğimi..
Yoruldum.
Çok yorgunum !
Ruhumu kusup, parçalamak istiyorum.